Η φάση ήταν κάπως έτσι: σχολείο δεν είχαμε, μιας και μιλάμε για Σαββατοκύριακο, με το διάβασμα οι σχέσεις μας ήταν όπως είναι τώρα αυτές με την πρώην μας, το χαρτζιλίκι μας το είχαμε φάει μέχρι το μεσημέρι στα ουφάδικα, οπότε τι έμενε για μας τα παιδιά των 90s να κάνουμε τ’ απογεύματα των ΣΚ;
Ακριβώς: να κολλήσουμε το αυτί στο ραδιοφωνάκι και ν’ ακούσουμε τι γινόταν στην Α΄ Εθνική.
Το βράδυ της Κυριακής, δε, στηνόμασταν μπροστά στην τηλεόραση και βλέπαμε μαζεμένες τις φάσεις και το τι έγινε σε όλα τα γήπεδα του πρωταθλήματος, μιας και ίντερνετ και λοιπές… τεχνολογίες δεν υπήρχαν καν στον ηλεκτρονικό χάρτη.
Το παρακάτω κουιζάκι, λοιπόν, απευθύνεται σ’ αυτούς που έζησαν εκείνες τις υπέροχες εποχές και τώρα έχουν περάσει δια περιπάτου τα πρώτα -άντα: γήπεδο γνωστής ομάδας. Η ιδιαιτερότητά του; Το θρυλικό, πια, πάρκινγκ που διακρινόταν πεντακάθαρα πίσω από τη μία εστία, με αποτέλεσμα η μπάλα να… απειλεί ενίοτε τ’ αμάξια.
Για πείτε; Το θυμάστε;
Σκεφτείτε το λίγο ακόμα, δείτε ξανά τη φωτογραφία και στο τέλος, από κάτω, διαβάστε την απάντηση…
